No to zaczynamy od nowa. Postaram się wrzucić tu fotki i podstawowe informacje na temat nowo powstającej stacji.
Stacja
Zlokalizowana na linii jednotorowej. Jeden tor główny zasadniczy, jeden główny dodatkowy i jeden tor boczyn z dwoma żeberkami. Docelowo peron dwukrawędziony pomiędy torami 1 i 2. Przy torze 3 zlokalizowany jest plac do składowania drewna i rampa do jego załadunku.
Schemat stacji
Skrzynki
3x 900x400x160 [mm]
Profile czołowe: 2x MP1-TT. Całość zgodna ze sTTandardem
Fotki z palcu boju
Cenniejsze uwagi na temat budowy stacji
Tadeusz_D
"Każdy plac ładunkowy MUSIAŁ BYĆ jakoś utwardzony. Inaczej koła wozów i samochodów dawno przerobiłyby go na jezioro błota po kolana.... Nawet jeśli obecnie nawierzchnia takiego placu jest już w sporej części zniszczona, to zwykle w rzadziej używanych miejscach jej struktura jest nadal czytelna.
Sposób utwardzenia placu mógł byc oczywiście różny i często zależał od jego przeznaczenia. Można znaleźć place składowe (np. do przechowywania surowego drewna) które były budowlami ziemnymi, utwardzonymi jedynie kruszywem kamiennym. Ale już drogi ładunkowe i rampy do bezpośredniego przeładunku wagon <-> samochód były prawie zawsze brukowane ze względu na spory nacisk kół wozów. Na 100% brukowane (a w późniejszych czasach wykładane płytami betonowymi) były też place, na których przewidywano składowanie i przeładunek cenniejszych materiałów sypkich (węgiel, buraki, czysty piasek), aby ten nie uległ wymieszaniu z podłożem.
Jeśli więc ten plac na zdjęciu to ten bliżej planowanego bud. dworca (i, o ile pamiętam - magazynu), to powinien być on raczej brukowany, jako bardziej funkcjonalny. Natomiast plac przy tej drugiej, długiej bocznicy może byc juz bardziej dowolny, choc to też zależy od tego, do czego bedzie on służył."
Maciej_kolej
"(brukowanie) Po za tym droga do dworca jak i plac na pewno musiały byc brukowane - to były ówczesne standardy. Pasażer miał się czuć wilkomiejsko nawet na wiejskim dworcu w dawnych czasach, w końcu podróżował cudem techniki. Tak samo rampy i place - podłoże pokryte było kostką brukową elegancko spasowaną lub na małych stacjach "kocimi łbami" - brukiem nieregularnie ociosanym. Co do składu węgla dość często stosowano kojce z podkładów kolejowych wzmocnione szynami."